{"id":4698,"date":"2019-08-19T15:38:05","date_gmt":"2019-08-19T13:38:05","guid":{"rendered":"https:\/\/institutret.com\/?page_id=4698"},"modified":"2022-05-26T11:42:09","modified_gmt":"2022-05-26T09:42:09","slug":"testimonios","status":"publish","type":"page","link":"https:\/\/institutret.com\/testimonios\/","title":{"rendered":"Testimonios"},"content":{"rendered":"

[vc_row full_width=”stretch_row” css=”.vc_custom_1585566221837{padding-top: 180px !important;padding-bottom: 180px !important;background-image: url(https:\/\/institutret.com\/wp-content\/uploads\/2019\/10\/testimonios-e1585566070854.jpg?id=5551) !important;background-position: center !important;background-repeat: no-repeat !important;background-size: cover !important;}”][vc_column]

Testimonios<\/h2><\/div><\/div>[\/vc_column][\/vc_row][vc_row][vc_column][vc_empty_space height=”40px”][\/vc_column][\/vc_row][vc_row css=”.vc_custom_1566221885253{margin-bottom: 2% !important;padding-top: 2% !important;padding-right: 3% !important;padding-bottom: 2% !important;padding-left: 3% !important;background-color: #ffffff !important;}”][vc_column width=”1\/2″][vc_column_text]\"\"<\/a>Cuando intentas solucionarlo a tu manera, por tu cuenta, y acabas comprendiendo que no puedes, es cuando sientes que necesitas ayuda. Yo me sent\u00eda triste, deprimido, atormentado y enfadado porqu\u00e9 ve\u00eda que mi relaci\u00f3n pod\u00eda ser perfecta, pero por mi culpa, no lo era.<\/p>\n

Poco a poco todo esto cambi\u00f3, gracias a este equipo de psicolog@s y con su ayuda, me di cuenta de muchas cosas. No ha sido f\u00e1cil, las primeras sesiones fueron duras, me daba miedo, pereza y verg\u00fcenza explicar mis sentimientos, pero las ganas de encontrarme bien pod\u00edan con todo esto.<\/p>\n

A trav\u00e9s de su metodolog\u00eda de trabajo he aprendido muchas cosas. Cambiar aquellos pensamientos irracionales por algo racional era dif\u00edcil, sobretodo cuando tus sentimientos son m\u00e1s fuertes que tu cabeza, pero poco a poco lo fui consiguiendo. Los primero d\u00edas deb\u00eda anotar aquello que me hiciera sent\u00ed mal, triste, deprimida, enfadada… e intentar cuestionarme estos pensamientos para convertirlos en racionales. As\u00ed me di cuenta de como podr\u00eda pasar de estar deprimido a triste, de rabioso a enfadado o molesto, de aterrorizado a preocupado, cambiar mis emociones y estados de \u00e1nimo y cambiar la necesidad de tenerle por un deseo m\u00e1s sano.<\/p>\n

Seis meses m\u00e1s tarde puedo decir que me encuentro feliz. Siento que he mejorado much\u00edsimo, he encontrado mi sitio dentro de mi relaci\u00f3n y he comprendido que debo dejarle su espacio, tener el m\u00edo y compartir el nuestro. S\u00f3lo as\u00ed seremos felices. Siento que cada d\u00eda la quiero m\u00e1s, me siento libre, tranquilo, y con unas ganas incre\u00edbles de hacer cosas y pensar en nuestro futuro.[\/vc_column_text][vc_column_text]\"\"<\/a>Empec\u00e9 la terapia con el objetivo principal de que me ayudase con algunos problemas que me angustiaban tanto en mi vida personal como en mi vida familiar. Principalmente era para poder superar los problemas que ten\u00eda y\u00a0 que sent\u00eda cuando se acercaba la fecha de la muerte de mi padre, pero a lo largo de las sesiones tambi\u00e9n hemos visto otros problemas que tambi\u00e9n me afectaban mucho a mi vida personal.<\/p>\n

Durante las sesiones, cada problema que ten\u00eda me ayudaba a verlo des de un punto de vista diferente, para poder entenderlo y saber que todo los pensamientos negativos que ten\u00eda me los generaba yo mismo y no la gente que me rodea. As\u00ed que me ayudaba no solo a ver mis problemas des de otro punto de vista sino que tambi\u00e9n me hac\u00eda crear pensamientos alternativos para evitar unas exigencias de \u201ctener\u201d y \u201cquerer\u201d que yo misma exig\u00eda a las dem\u00e1s personas y eso me hac\u00eda sentirme mal o enfadarme con el mundo cuando la culpable de esos pensamientos era yo.<\/p>\n

Ahora cuando tengo un problema intento siempre crear pensamientos alternativos a mis exigencias para no sentir enfado o tristeza, y eso me ayuda a saber que cada uno es libre de hacer y pensar lo que quiera y por mucho que hagas una exigencia u obligues a hacer una determinada cosa no tiene por qu\u00e9 cumplirse y no tengo porque enfadarme si no se cumple.[\/vc_column_text][vc_column_text]\"\"<\/a>C\u00f3mo puedo resumir la historia de mi problema sin escribir mis memorias, siendo como fue para m\u00ed tan largo y desesperante. Mi problema estaba muy bien definido, aunque yo no lo ten\u00eda tan claro. Llevaba 8 a\u00f1os con mi pareja y ten\u00eda vaginismo, algo que no hab\u00eda escuchado que tuviera nadie, lo cual veo l\u00f3gico, ya que yo s\u00f3lo lo cont\u00e9 a 3 \u00f3 4 personas muy allegadas (incluido mi novio).<\/p>\n

Los s\u00edntomas eran que un dolor muy profundo y agudo me imposibilitaba hacer el coito, m\u00e1s INRI, si adem\u00e1s los dos \u00e9ramos v\u00edrgenes. Problema, la relaci\u00f3n fue degenerando como es l\u00f3gico, pero me di cuenta de que me estaba escondiendo y me empec\u00e9 a poner en manos de psic\u00f3logos, sex\u00f3logos, psiquiatras, y ginec\u00f3logos, aunque todos sab\u00edan lo que ten\u00eda, nadie ten\u00eda la soluci\u00f3n clave, aunque de casi todos recib\u00ed alguna ayuda para llegar a donde estoy hoy. No sab\u00eda ni a d\u00f3nde dirigirme ni en qui\u00e9n depositar, una vez m\u00e1s, mi confianza, gracias a un resquicio de voluntad que a\u00fan me quedaba, encontr\u00e9 a Montse. Yo ya no ten\u00eda muchas esperanzas, hab\u00eda tenido muchos problemas a consecuencia de esto, \u00bfno eran …? sino psicol\u00f3gicos, angustia, sentimiento de culpa permanente, depresi\u00f3n, obsesi\u00f3n a la muerte. Mi novio y yo casi lo dejamos en varias ocasiones.<\/p>\n

Me escond\u00ed durante un tiempo del problema, a ver si de ese modo se solucionaba, como es l\u00f3gico no lo hizo, y adem\u00e1s la pelota se iba haciendo m\u00e1s grande cada vez.<\/p>\n

Por suerte, mi novio me apoy\u00f3 en todo momento, pero como es comprensible, a \u00e9l tambi\u00e9n le afectaba psicol\u00f3gicamente de una u otra forma. Estuvimos a punto de dejarlo en varias ocasiones. A simple vista, quiz\u00e1 no parezca un problema tan traum\u00e1tico, pero fue m\u00e1s el problema afectivo que iba desencadenando que el problema sexual en s\u00ed.<\/p>\n

Yo me sent\u00eda presionada (por m\u00ed misma).\u00a0 Yo tendr\u00eda que haber solucionado esto ya a mi edad, \u201c\u00bfpor qu\u00e9 soy diferente a los dem\u00e1s?\u201d, \u201c\u00bfpor qu\u00e9 no soy tan normal?\u201d \u201c\u00bfPor qu\u00e9 si puede cualquiera yo no puedo, aunque lo intente con todas mis fuerzas?\u201d \u201c\u00bfDebo tener algo raro en mi cuerpo?\u201d, \u201cno puedo hacer planes de futuro si no arreglo esto\u201d; y cien mil exigencias m\u00e1s que en aquellos momentos me bombardeaban la cabeza noche y d\u00eda, haci\u00e9ndome la vida triste, dolorosa y sin sentido, me sent\u00eda impotente, amargada, sin ninguna autoestima hacia m\u00ed misma o lo que hac\u00eda.<\/p>\n

Me cost\u00f3 mucho, dar con mi Hada Madrina, Montse. No encontraba la informaci\u00f3n precisa que yo necesitaba, vi a dos psic\u00f3logos, dos o tres ginec\u00f3logos, una sex\u00f3loga e incluso un psiquiatra, algunos de ellos m\u00e1s que ayudarme me hundieron m\u00e1s en mi problema, pero por suerte saqu\u00e9 cosas positivas de los dem\u00e1s, aunque ten\u00edan un l\u00edmite y la ayuda se acababa. Llegado este punto, para mi suerte, encontr\u00e9 este instituto donde supieron desde el primer momento cu\u00e1l era exactamente mi problema y los pasos que seguir para solucionarlo.<\/p>\n

Mi problema no era tan diferente y yo no era tan \u201crara\u201d como yo cre\u00eda, la clave estaba delante de mis narices. Daba igual porqu\u00e9 me hab\u00eda pasado, desde cu\u00e1ndo, en qu\u00e9 momento; lo importante era saber qu\u00e9 me rondaba en mi cabecita para provocar yo misma ese dolor, lo que, a todo el mundo, las malditas exigencias, con su angustia, sentimiento de culpa, desprecio por uno mismo, nervios, miedo y ese largo etc\u00e9tera que va unido a ellos. Gracias al tratamiento RET que me ense\u00f1\u00f3 Montse, empec\u00e9 a replantearme mis pensamientos y a ver la vida de una forma m\u00e1s tranquila, sin obligaciones, hasta disfrutaba existiendo, tambi\u00e9n me ayudaron los juguetes er\u00f3ticos, las sesiones individuales y de pareja, sobre todo lo que m\u00e1s me ayudaba era ver que yo manejaba mi situaci\u00f3n, y que estaba luchando por algo que poco a poco iba recogiendo sus frutos. Tras unos 6 meses de tratamiento, lo consegu\u00ed, por fin. Esperaba sentir una inmensa alegr\u00eda y felicidad, pero no fue as\u00ed, estaba contenta y enormemente satisfecha de m\u00ed misma. La verdad es que el momento en s\u00ed, no me ha cambiado en nada, pero s\u00ed el tratamiento; tengo m\u00e1s ganas de hacer cosas, con m\u00e1s ilusi\u00f3n, casi nada me da miedo, me r\u00edo m\u00e1s de todo y de m\u00ed misma. No dramatizo tanto ni me siento tan v\u00edctima. Me siento capaz de hacer cualquier cosa que me proponga y sobre todo libre.<\/p>\n

Todav\u00eda no est\u00e1 todo solucionado, a\u00fan me queda mucho por hacer. Es todo nuevo y \u201craro\u201d, pero, aunque me supone a veces una dificultad, intento verlo de la forma m\u00e1s positiva porque pienso que cuanto antes acabe mi aprendizaje antes podr\u00e9 quitarme de encima este \u201cproblem\u00f3n\u201d que he llevado a cuestas tantos a\u00f1os y pasarlo tan bien como cualquiera o incluso m\u00e1s. Me parece mentira cuando lo pienso, pero la lucha hace que me sienta m\u00e1s fuerte.[\/vc_column_text][\/vc_column][vc_column width=”1\/2″][vc_column_text]\"\"<\/a>Llevaba 8 a\u00f1os con mi pareja y ten\u00eda vaginismo, algo que no hab\u00eda escuchado que tuviera nadie, lo cual veo l\u00f3gico, ya que yo s\u00f3lo lo cont\u00e9 a 3 \u00f3 4 personas muy allegadas (incluido mi novio). No sab\u00eda ni a d\u00f3nde dirigirme ni en qui\u00e9n depositar, una vez m\u00e1s, mi confianza, gracias a un resquicio de voluntad que a\u00fan me quedaba, encontr\u00e9 el Institut RET donde supieron desde el primer momento cu\u00e1l era exactamente mi problema y los pasos a seguir para solucionarlo.<\/p>\n

Gracias al tratamiento TREC\u00a0 que me ense\u00f1\u00f3, empec\u00e9 a replantearme mis pensamientos y a ver la vida de una forma m\u00e1s tranquila, sin obligaciones, hasta disfrutaba existiendo, tambi\u00e9n me ayudaron los juguetes er\u00f3ticos, las sesiones individuales y de pareja, sobre todo lo que m\u00e1s me ayudaba era ver que yo manejaba mi situaci\u00f3n, y que estaba luchando por algo que poco a poco iba recogiendo sus frutos.<\/p>\n

Tras unos 6 meses de tratamiento, lo consegu\u00ed, por fin. Tengo m\u00e1s ganas de hacer cosas, con m\u00e1s ilusi\u00f3n, casi nada me da miedo, me r\u00edo m\u00e1s de todo y de m\u00ed misma. No dramatizo tanto ni me siento tan v\u00edctima. Me siento capaz de hacer cualquier cosa que me proponga y sobre todo libre.[\/vc_column_text][vc_column_text]\"\"<\/a>Cuando intentas solucionarlo a tu manera, por tu cuenta, y acabas comprendiendo que no puedes, es cuando sientes que necesitas ayuda.<\/p>\n

Yo me sent\u00eda triste, deprimida, atormentada y enfadada porqu\u00e9 ve\u00eda que mi relaci\u00f3n pod\u00eda ser perfecta, pero por mi culpa, no lo era.<\/p>\n

Mi pareja es una persona maravillosa, con sus virtudes y sus defectos, pero para m\u00ed, maravillosa. Sent\u00eda que no estaba a su altura y me comportaba de una manera incomprensible.<\/p>\n

Era celosa de todo, de sus amigos, de su familia, de sus hobbies, de verle feliz, guapo, contento y divertido con la gente que le rodeaba. Yo necesitaba ser el centro de su vida, que todo girara, igual que yo le necesitaba a \u00e9l. Era mi droga y si no lo ten\u00eda me sobrecog\u00eda \u201cel mono\u201d.<\/p>\n

Todo me enfadaba y me entristec\u00eda, cualquier cosa que hiciera y que para mi fuese un indicio de que no me quer\u00eda, pensara en mi, o prefiriera a cualquier otra cosa, era una raz\u00f3n para deprimirme, llorar, ech\u00e1rselo en cara y que estuvi\u00e9ramos mal.\u00a0S\u00f3lo quer\u00eda estar con \u00e9l, a su lado, cogida de su mano, sacrificada cualquier cosa por tenerle cerca.<\/p>\n

Si yo ten\u00eda cualquier compromiso, lloraba de pena\u00a0 por no poder verle e inventaba cualquier excusa para estar a su lado. Si \u00e9l se iba con sus amigos, lloraba y lloraba de pena porque cre\u00eda que me abandonaba, sent\u00eda como me arrancaban un trozo de m\u00ed, no pod\u00eda dejar que se fuera, y hac\u00eda todo lo posible para evitarlo.<\/p>\n

Pensar que otra chica le pudiera gustar me atormentaba, una revista, la televisi\u00f3n o cualquier chica de la calle me hac\u00eda sentir peque\u00f1a. Pensaba que le gustar\u00eda y desear\u00eda m\u00e1s que a mi. Estaba en alerta constante y era agotador.<\/p>\n

Sab\u00edamos que nos am\u00e1bamos pero esta situaci\u00f3n era insostenible, \u00e9l lo pasaba mal y sufr\u00eda por mi y yo me mor\u00eda de pena por lo que sent\u00eda y no poder hacer nada.<\/p>\n

Poco a poco todo esto cambi\u00f3, gracias a mi psic\u00f3logo Francesc y con su ayuda, me di cuenta de muchas cosas.<\/p>\n

No ha sido f\u00e1cil, las primeras sesiones fueron duras, me daba miedo, pereza y verg\u00fcenza explicar mis sentimientos, pero las ganas de encontrarme bien pod\u00edan con todo esto.<\/p>\n

A trav\u00e9s de su metodolog\u00eda de trabajo he aprendido muchas cosas. Cambiar aquellos pensamientos irracionales por algo racional era dif\u00edcil, sobretodo cuando tus sentimientos son m\u00e1s fuertes que tu cabeza, pero poco a poco lo fui consiguiendo. Los primero d\u00edas deb\u00eda anotar aquello que me hiciera sent\u00ed mal, triste, deprimida, enfadada… e intentar cuestionarme estos pensamientos para convertirlos en racionales. As\u00ed me di cuenta de como podr\u00eda pasar de estar deprimida a triste, de rabiosa a enfadada o molesta, de aterrorizada a preocupada, cambiar mis emociones y estados de \u00e1nimo y cambiar la necesidad de tenerle por un deseo m\u00e1s sano.<\/p>\n

Por otro lado ten\u00eda que enfrentarme a mis miedos y temores, pensando qu\u00e9 pasar\u00eda si me dejara y d\u00e1ndome cuenta de que el mundo no se acabar\u00eda si eso sucediera.<\/p>\n

Seis meses m\u00e1s tarde puedo decir que me encuentro feliz. Siento que he mejorado much\u00edsimo, he encontrado mi sitio dentro de mi relaci\u00f3n y he comprendido que debo dejarle su espacio, tener el m\u00edo y compartir el nuestro. S\u00f3lo as\u00ed seremos felices. Siento que cada d\u00eda le quiero m\u00e1s, me siento libre, tranquila, y con unas ganas incre\u00edbles de hacer cosas y pensar en nuestro futuro.<\/p>\n

Me he dado cuenta que el amor hay que cuidarlo, mimarlo y alimentarlo para que crezca cada d\u00eda m\u00e1s.<\/p>\n

Reconozco que en alguna ocasi\u00f3n siento celos, peros soy capaz de reconocerlo e intentar que no me afecte como antes.<\/p>\n

Conf\u00edo en mi recuperaci\u00f3n pero no descarto necesitar de ti en alguna otra ocasi\u00f3n, pero ya no tengo miedo[\/vc_column_text][vc_column_text]\"\"<\/a>Estava familiaritzada amb la TREC, perqu\u00e8 en la carrera havia fet una assignatura i la veritat \u00e9s que va ser un gran descobriment per mi. Mai m\u2019havia endinsat en el m\u00f3n de la racionalitat. Em va sorprendre que a trav\u00e9s dels nostres pensaments podem modificar la conducta. Vaig llegir alguns llibres perqu\u00e8 el tema m\u2019interessava i perqu\u00e8 mai m\u2019havia considerat una persona racional, m\u00e9s aviat intu\u00eftiva, i emocional 100%, els pensaments per mi eren en segon terme. I vaig pensar que algun dia m\u2019agradaria fer la ter\u00e0pia per endinsar-me m\u00e9s en aquest tema.<\/p>\n

Aquest curs vaig comen\u00e7ar a sortir amb un noi, algunes vegades amb ell ten\u00edem conflictes, poc a poc em vaig comen\u00e7ar adonar que els conflictes es descontrolaven i amb ells jo. Qualsevol cosa petita era un drama, em vaig comen\u00e7ar a sentir com si fos en un hurac\u00e0 emocional i no el sabia dominar. Em sentia descontrolada i va ser quan el juny em vaig plantejar buscar ajuda.<\/p>\n

En primer lloc vaig pensar en el meu problema i quin tipus d\u2019ajuda em podria anar b\u00e9. Aleshores vaig pensar amb la TREC, potser aquesta ter\u00e0pia m\u2019ajudaria, ja que necessitava eines m\u00e9s racionals per dominar aquestes pujades emocionals, les preocupacions… I sobretot perqu\u00e8 em vaig adonar que els meus pensaments no ajud\u00e0vem massa en ser racional.<\/p>\n

Vaig decidir comen\u00e7ar doncs la ter\u00e0pia, la veritat \u00e9s que ho vaig comen\u00e7ar a fer molt motivada, les coses noves m\u2019interessen. Estava nerviosa perqu\u00e8 era un gran pas per mi. Tenia molt clar que volia ser m\u00e9s racional, no volia ser tan emocional perqu\u00e8 sent aix\u00ed era un patiment per mi.\u00a0 El primer dia vam explicar la teoria ABC,\u00a0 ja la coneixia i aix\u00f2 em va facilitar molt la feina. Sabia perfectament que el nostre comportament i emocions no s\u00f3n resultat dels esdeveniments\u00a0 que ens succeeixen si no dels nostres pensaments irracionals. No em va costar identificar les emocions n\u2019hi els pensaments irracionals quan m\u2019alteraven. Per\u00f2 jo, el que realment volia era eliminar aquets pensaments irracionals del meu cap, havia arribat l\u2019hora de q\u00fcestionar-me els aquets pensaments.<\/p>\n

El debat dels meus pensaments irracionals\u00a0 van ser un punt important per mi. Primer em debatia els pensaments, per\u00f2 recordo\u00a0 que ho feia d\u2019una manera desordenada. Aquets debat que em feia, no m\u2019ajudava eliminar el pensament. I va ser aleshores que em vaig comen\u00e7ar a centrar amb els pensaments irracionals, perqu\u00e8 pensava aix\u00ed? Perqu\u00e8 havia de ser un hurac\u00e0 emocional? Perqu\u00e8 havia de ser aix\u00ed? Aquets pensaments van fer que la meva autoestima minv\u00e9s, El document parlant de l\u2019autoestima i la xerrada a la consulta va ser un punt important que em fa fer arribar a la conclusi\u00f3 que les persones som com som, que jo de naturalesa s\u00f3c m\u00e9s emocional que un altre, per\u00f2 aix\u00f2 no vol dir que sigui menys n\u2019hi m\u00e9s que ning\u00fa. Cadasc\u00fa \u00e9s com \u00e9s i t\u2019has d\u2019acceptar. Em va ajudar la reflexi\u00f3 que vam fer explicant que la ter\u00e0pia no em faria canviar si no reconduir aquestes emocions perqu\u00e8 no fossin destructives i que no fossin tan freq\u00fcents . En el primer moment em va saber greu el fet de que la ter\u00e0pia no em canvi\u00e9s, per\u00f2 poc a poc amb l\u2019acceptaci\u00f3 de mi mateixa i recon\u00e8ixer que som infal\u00b7libles em va obrir una nova finestra per anar tirant endavant.<\/p>\n

Recordo que va haver un moment que produ\u00efa moltes fitxes i va ser aleshores tamb\u00e9 que em vaig adonar que em sentia malament per sentir-me aix\u00ed. Ara b\u00e9 com he comentat abans, el document de l\u2019autoestima i acceptar-me a mi mateixa, em va ajudar a prendre consci\u00e8ncia que els essers humans tenim tend\u00e8ncia equivocar-nos, que cada persona t\u00e9 la seva personalitat, unes s\u00f3n m\u00e9s h\u00e0bils amb algunes coses, altres amb altres aspectes, per\u00f2 aix\u00f2 no vol dir que uns siguin menys o m\u00e9s que els altres. Aquesta reflexi\u00f3, em va ajudar tamb\u00e9 per controlar els gels.<\/p>\n

Poc a poc els debats plantejats m\u2019ajudaven a reconduir i desapar\u00e8ixer els pensaments irracionals, la fitxa amb els tipus de debat em va ajudar molt. Primer se\u2019m feia dif\u00edcil aplicar les preguntes, ho trobava for\u00e7at, per\u00f2 m\u00e9s endavant em vaig fer meves algunes preguntes que em feien eliminar l\u2019angoixa i els pensaments irracionals. Aquestes van ser:<\/p>\n